نقش التهاب در تنگی مجدد استنت بیش از 1 سال بعد از تعبیه استنت دارویی

زمینه: تنگی مجدد استنت (In-Stent Restenosis) بعد از مداخلات عروقی محدودیت اصلی موفقیت دراز مدت آن است. با وجود پیشرفت‌های که در طول سال‌های اخیر به‌منظور کاهش تنگی مجدد انجام گرفته است، این مشکل همچنان به-عنوان یک چالش بالینی باقی‌مانده است. هدف از این مطالعه بررسی نقش التهاب در ایجاد تنگی مجدد استنت پس از تعبیه استنت دارویی موفق می‌باشد. مواد و روش‌ها: این مطالعه شامل 78 بیمار 35 سال و بالاتر است که بیش از 1 سال پس از تعبیه استنت دارویی به‌دلیل علائم ایسکمی تحت آنژیوگرافی کرونر قرار گرفته‌اند. بیماران بر اساس نتایج آنژیوگرافی به دو دسته تقسیم شدند: گروه مبتلا به تنگی مجدد استنت (مورد) و گروه با استنت باز (کنترل). در همه بیماران سطح لیپیدهای خون و پروتئین واکنش‌گرC با حساسیت بالا(hsCRP) هم‌زمان اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: افراد گروه مورد و شاهد از نظر سن، جنس، فشارخون بالا، سیگار کشیدن و پروفایل چربی به جز کلسترول با چگالی بالا (-C HDL) مشابه بودند. 40 HDL<میلی‌گرم بر لیتر در گروه مبتلا به تنگی استنت شایع‌تر بود (7/66 درصد در مقابل8/30 درصد، 002/0=P). سطح hsCRPدر گروه مورد 06/2±98/2 میلی‌گرم بر لیتر و در گروه کنترل 8/1±5/2 میلی‌گرم برلیتر بود. تفاوت معنی‎داری بین میانگین غلظت hsCRP بین دو گروه نبود (14/0=P) با این حال سطح میانگینhsCRP در مردان گروه مورد به‌طور قابل توجهی بالاتر از گروه کنترل بود. (35/3 میلی‌گرم بر لیتر در مقابل 21/2 میلی‌گرم بر لیتر، 05/0